آيت الله هاشمي عليا (دام ظله): انسانی که اصل را “بندگی” دید، آن وقت زمان عبادت، برای عبادت است و اگر همه دنیا را به او بدهند که زمان نماز و عبادت بیاید درِ مغازه بنشیند، می‌گوید اول نماز، اول عبادت. اگر بگویند شبی یک میلیون، ده میلیون به تو می‌دهیم و تو تا صبح بخواب و نماز هم قضا شد بشود؛ می‌گوید دنیا را به من بدهید حاضر نیستم نماز شب من قضا شود. اینقدر عبادت برای او ارزش دارد که میخواهد نفس‌های او، قدم‌های او عبادت باشد. اگر مردم ارزش این‌ها را بدانند، اینقدر دنبال جاه و مال دنیا نمی روند. حق دیگران را از بین بردن و ضایع کردن، غیبت کردن، کم فروشی و این همه معاصی همه از حب دنیاست.
