اگر دنیا مقدمه آخرت شد می‌شود آخرت انسان، هر عملی را برای دنیا انجام دهد به عنوان اینکه، دنیا را طریق آخرت قراردهد می‌شود آخرت؛ مدرک پیدا کنم که خدمت کنم، که بتوانم به مردم بهتر خدمت کنم، بهتر عبادت کنم، می‌شود آخرت، دنیای مذموم دنیای منهای آخرت است، من کانت نیته الدنیا  کسی که نیت او دنیا باشد، قصد او دنیا باشد و آخرت نباشد  فرغ الله علیه امره به هر دری بزند نمی‌شود، دنیا طلب به هر دری می زند نمی‌شود، دنیایی که خدایی نباشد، انسانی که قصد او خدا نباشد لذتهای دنیا، به هر چیزی دست می‌زند به گناه به معصیت، با عبادت سرو کار ندارد، با علم و اخلاق و معنویت سروکار ندارد، و جعل الفقر بین عینیک، پیشانی او را خداوند به فقر می‌نویسد، آخر عمر گدا است، هر چیزی هم داشته باشد باز هم فقیر است، و لم یعط من الدنیا از دنیا داده نمی‌شود إلا ما کتب له آن چیزی که خدا برای او مقدر کرد، همان به او داده می‌شود.

اما من کانت نیته الآخرة، کسی که نیت او آخرت باشد، جمع الله شمله، خدا برای او جور می‌کند، خدا متفرعات او را جور می‌کند، کارهای او را اصلاح می‌کند، قلب او را آرامش می‌‌دهد و جعل غناه فی قلبه، اگر نان شب هم نداشته باشد باز آرامش دارد، به دنیا طلب؛ دنیا را هم بدهند باز می‌گوید کم است، عطته الدنیا ئ هی راغمه  کسی که نیت او آخرت باشد، دنیا بسوی او می‌آید آن هم با رغم دنیا، یعنی با ذلت و خواری دنیا بسوی او می‌آید.

خداوند فرمود بنده ما تو اطاعت و بندگی ما را بکن به من یاد نده که من برای تو چه کنم، من خود بلد هستم، مصلحت تو را بهتر از تو می‌دانم، تو را آباد می‌کنم، تو حق بندگی را انجام بده من همه امور تو را اصلاح می‌کنم، دنیا و آخرت تو آباد می‌شود.

بنابراین اگر دنیا مقدمه آخرت شد می‌شود آخرت دیگر دنیای مذموم نیست