جرعه ای از فضائل امیرالمومنین(علیه السلام)

روایت از امام صادق(علیه السلام) عن آبائه، قال قال رسول الله(صلی الله علیه و آله) إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى جَعَلَ لِأَخِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَضَائِلَ لَا يُحْصِي‏ عَدَدَهَا غَيْرُهُ‏ فَمَنْ ذَكَرَ فَضِيلَةً مِنْ فَضَائِلِهِ مُقِرّاً بِهَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لَوْ وَافَى الْقِيَامَةَ بِذُنُوبِ الثَّقَلَيْنِ وَ مَنْ كَتَبَ فَضِيلَةً مِنْ فَضَائِلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع لَمْ تَزَلِ الْمَلَائِكَةُ تَسْتَغْفِرُ لَهُ مَا بَقِيَ لِتِلْكَ الْكِتَابَةِ رَسْمٌ وَ مَنِ اسْتَمَعَ إِلَى فَضِيلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الذُّنُوبَ الَّتِي اكْتَسَبَهَا بِالاسْتِمَاعِ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى كِتَابَةٍ فِي فَضَائِلِهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الذُّنُوبَ الَّتِي اكْتَسَبَهَا بِالنَّظَرِ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص النَّظَرُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع عِبَادَةٌ وَ ذِكْرُهُ عِبَادَةٌ وَ لَا يُقْبَلُ إِيمَانُ عَبْدٍ إِلَّا بِوَلَايَتِهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ.[1] پیامبر اکرم فرمود خدا قرار داد برای حضرت امیرالمومنین فضائلی که لَا يُحْصِي‏ عَدَدَهَا غَيْرُهُ احصاء و شمارش نمی‌کند عدد آن فضائل را غیر خدا، یعنی هرچه انسان بگوید باز امیرالمومنین بالاتر است، غیر خدا نمی‌داند، حتی انبیاء، عبارت این است دیگر، لَا يُحْصِي‏ عَدَدَهَا غَيْرُهُ، حالا پیامبر اکرم در اینجا بعضی از این فضائل را به عنوان نمونه بیان می‌کند، می‌فرماید که فَمَنْ ذَكَرَ فَضِيلَةً مِنْ فَضَائِلِهِ کسی توفیق پیدا کند، جلسه‌ای باشد، در خود خانواده، فضیلتی از فضائل امیرالمنین را نقل کند، اما نقلی که مُقِرّاً بِهَا اقرار به آن فضیلت داشته باشد غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ چقدر امیرالمومنین مقام دارد، که یک فضیلت او را یک انسان گنهکار بیان کند غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لَوْ وَافَى الْقِيَامَةَ بِذُنُوبِ الثَّقَلَيْنِ این دیگر خیلی مشکل است، یک مقدار نیاز به توضیح دارد، وَ لَوْ وَافَى الْقِيَامَةَ بِذُنُوبِ الثَّقَلَيْنِ یعنی گناهان جن و انس را هم داشته باشد فضیلت امیرالمومنین را بیان کند با اقرار و اعتراف به این معنا این باعث می‌شود که خدا او را بیامرزد، حالا اینجا توضیح هم دارد، به هر حال این اثر دارد و ذنوب انسان بخشیده می‌شود، وَ مَنْ كَتَبَ فَضِيلَةً مِنْ فَضَائِلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع کسی فضیلتی از فضائل امیرالمومنین را بنویسد لَمْ تَزَلِ الْمَلَائِكَةُ تَسْتَغْفِرُ لَهُ مَا بَقِيَ لِتِلْكَ الْكِتَابَةِ رَسْمٌ مادامی که این خط باقی است ملائکه برای او استغفار می‌کنند، یک فضیلت را در یک کتابی بنویسد، یک جزوه‌ای بنویسد فضائل امیرالمومنین باشد، مادامی که این کتاب هست ملائکه برای نویسنده استغفار می‌کنند، وَ مَنِ اسْتَمَعَ إِلَى فَضِيلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ کسی که استماع کند، گوش بدهد به فضیلتی از فضائل امیرالمومنین، حالا قلم ندارد که بنویسد، اما می‌تواند فضیلتی را گوش کند، بنابراین ببینید چگونه انسان را تشویق می‌کنند به این‌که انسان برود در مجالسی که در آن معارف الهی بیان می‌شود و شناخت امام و پیامبر باشد، کسی که گوش بدهد فضیلتی از فضائل امیرالمومنین را وَ مَنِ اسْتَمَعَ إِلَى فَضِيلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الذُّنُوبَ الَّتِي اكْتَسَبَهَا بِالاسْتِمَاعِ گناهانی را که به گوش شنیده، غیبت شنیده خدا آن را عفو می‌کند، وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى كِتَابَةٍ فِي فَضَائِلِهِ یک کتابی را می‌خواند، در خانه نشسته‌اید این اخبار و فضائلی که درباره انبیاء است، چون ذکر الهی خود ذکر الله است، خود عبادت است، کلماتی که درباره ائمه معصومین و فضائل ائمه معصومین هست این‌ها را بخوانید و به خانواده تزریق کنید، وَ مَنْ نَظَرَ إِلَى كِتَابَةٍ فِي فَضَائِلِهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الذُّنُوبَ الَّتِي اكْتَسَبَهَا بِالنَّظَرِ ث به نامحرم نگاه کرده، تمام گناهانی که با چشم مرتکب شده پاک خواهد شد، مرحوم صدوق بیان می‌کند، ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص النَّظَرُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع عِبَادَةٌ نظر به امیرالمومنین عبادت است، وَ ذِكْرُهُ عِبَادَةٌ یاد علی عبادت است، وَ لَا يُقْبَلُ إِيمَانُ عَبْدٍ إِلَّا بِوَلَايَتِهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ قبول نمی‌شود ایمان بنده‌ای الا به ولایت امیرالمومنین و برائت از دشمنان امیرالمومنین، هر کسی که باشند،

[1]. الأمالي( للصدوق)، النص، ص138، المجلس الثامن و العشرون