بسم الله الرحمن الرحیم
دعا ذکر الله است، اسماء الهی دلنشین و آرامش‌بخش است دعاهایی که اسماء الهی در آن هست را بخوانید و در اسماء دقت کنید اطمینان و ایمان پیدا کنید به این اسماء و به معانی آنها آن‌گاه ببینید آرامش پیدا می‌کنید گره‌ها باز می‌شود نه برای اینکه خدا را امتحان کنیم بلکه واقعیت این است. انبیاء یارب می‌گفتند حتی شیطان هم یارب گفت و خدا دعای او را اجابت نمود اما باید آن حالت انقطاع از خلق حاصل شود.
امام باقر(علیه السلام دارد که وَ لَا تَمَلَّ مِنَ الدُّعَاءِ فَإِنَّهُ مِنَ اللَّهِ بِمَكَانٍ.[1] هیچ وقت از دعا ملول و خسته نشوید، دعا نزد حضرت حق یک مکانی دارد، حنان می‌گوید به امام جعفر صادق(علیه السلام) گفتم قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع أَيُّ الْعِبَادَةِ أَفْضَلُ فَقَالَ مَا مِنْ شَيْءٍ أَفْضَلَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَنْ يُسْئَلَ وَ يُطْلَبَ مِمَّا عِنْدَه. کدام عبادت از همه عبادات بالاتر است و فضیلت بیشتری دارد، فَقَالَ مَا مِنْ شَيْءٍ أَفْضَلَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ نیست چیزی محبوب‌تر یا به عبارت دیگر افضل مِنْ أَنْ يُسْئَلَ خدا دوست دارد که بنده گدایی کند. پس دست از دعا و مناجات و گدایی در خانه خدا برندارید.
باید در دعاها چنین گفت: خدایا به همان مقدار و میزانی که تو غنی هستی من ذلیلم همان‌طور که غنای تو حدی ندارد فقر و ذلت منهم حدی ندارد انسان در همه جهات به خداوند نیاز دارد.
انسان‌هایی که با خدا ارتباط ندارند و اهل دعا و مناجات نیستند، آن‌هایی که شب و روز در خانه خدا را نمی‌زنند، بدانند که گرفتار دام‌ها خواهند شد. انسانی هم که گرفتارشود، خسرانش قطعی است. دردعاها، مناجات‌هایی و زیاراتی که وارد شده این جملات هست که خدایا اعمال ما را برای خود قرار بده تا خالص باشد
دعا انسان‌ساز است با دعا ارتباط داشته باشید، کلید رفع سختی‌ها و مشکلات در دست خدا است، در رحمت الهی همیشه باز است ولی شرط رسیدن به آن دعا است.
انسان هر چه بخواهد در این دعاها است، برای خودش، دیگران، مرده، زنده، بستگان و غیره هرچه بخواهد در این دعاها به آن اشاره شده است.
دعا و مناجات‌ها را بخوانیم تا بدانیم راه زندگی چیست، راه تحصیل ایمان و عشق و محبت خدا چیست، چگونه ائمه به ما درس ایمان داده‌اند، درس عشق و انس به خدا داده‌اند، درس بندگی داده‌اند، این درس است، درس اخلاق همین کلمات معصومین و دعاهای آنها است، مناجات‌ها و روایات آنها است.
توصیه می‌کنم دردعا کردن بسیار مراقب باشید گاهی اوقات در مقام گفتار و دعا با خدا تعهدهایی داریم، اما بعد از دعا، در مقام عمل زیر تعهدها می‌زنیم.
گاهی مواقع شما دعا می‌کنید اما اجابت نمی‌شود، اینجا است که باید در خود دقت کنید، چون گناه یکی از موانع اجابت دعا است، انسان دعا می‌کند و خدا هم دعای او را اجابت می‌کند ـ‌حالا یا بالفعل یا با تأخیرـ اما همین گناه بین دعا و انجام آن‌چه که خواسته، مانع می‌شود. در دعای کمیل به این مورد اشاره شده است. انسان خود باید زمینه اجابت دعا را برای خود فراهم کند. انسان اول باید علم پیدا کند که: گناه چه زیانی برای رسیدن به کمال دارد؟ چقدر انسان را عقب می‌اندازد و ذلیل و خوار می‌کند؟ چقدر دل را تاریک و انسان را از خدا دور می‌کند؟ چقدر سبب عذاب برای انسان می‌شود؟ چقدر راه‌های رحمت را برای انسان می‌بندد؟ اگر انسان به حقیقت گناه برسد، قطعاً پیرامون هیچ گناهی نمی‌رود. حتي اگر احتمال گناه هم بدهد، از آن دوری می‌کند در اين صورت است كه آن ورع واقعی برای او ایجاد می‌شود.
این را بدانید که در و دیوار عالم برای انسان مومن دعا می‌کنند، اما باید زمینه آن را فراهم کنیم، زمینه هم این است که تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ. توبه کنیم، راه خدا را در پیش بگیریم، راه هوای نفس و شیطان را کنار بگذاریم.
به هر حال، از دعا و مناجات غفلت نکنید، چراکه انسان‌ساز است، معرفت و کمالات انسان را بالا می‌برد و آثار و برکات بسیاری دارد.
دعا از بهترین وسایلی است که انسان می‌تواند مشکلات خود را
با آن برطرف کند. متأسفانه دعا بین مردم کم‌رنگ است. البته وقتی با مشکلی مواجه
شد، دعا می‌کند، ولی این دعا فایده ندارد. انسان باید دَعّاء باشد؛ یعنی
کثیرالدعا، و شب و روز اهل دعا باشد. انسان اگر می‌خواهد خدا پشتوانه‌ی او باشد،
به او عنایت و کمک کند و خیر او را در دنیا و آخرت بخواهد، باید دَعّاء باشد.
انبیا و رسل الهی در همه‌ی حالات دَعّاء و اهل مناجات بودند. کتاب‌های دعاهای ائمه
را ببینید. حالات ائمه‌ی معصومین را ببینید که چطور دعا می‌کردند. چطور اهل مناجات
بودند. عزیزان من، دعا کنید و دَعّاء باشید. اگر خیر دنیا و آخرت را می‌خواهید،
دَعّاء باشید. در شبانه‌روز ساعاتی را برای دعا و مناجات و تضرع عندالله بگذارید.
[1]. وسائل الشيعة، ج7، ص27، باب2 – باب استحباب الإكثار من الدعاء