بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و العاقبة لأهل التقوی و الیقین و الصلواة و السلام علی أشرف الأنبیاء و المرسلین حبیب إله العالمین أباالقاسم محمد.
يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ وَ صَارَ مُحَمَّدٌ الذِّكْرَ الَّذِي قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِإِنِّي أُعْطِيتُ عِلْمَ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا وَ فَصْلَ الْخِطَابِ وَ اسْتُودِعْتُ عِلْمَ الْقُرْآنِ وَ مَا هُوَ كَائِنٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ مُحَمَّدٌ ص أَقَامَ الْحُجَّةَ حُجَّةً لِلنَّاسِ وَ صِرْتُ أَنَا حُجَّةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اللَّهُ لِي مَا لَمْ يَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ لَا لِنَبِيٍّ مُرْسَلٍ وَ لَا لِمَلَكٍ مُقَرَّبٍ يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع أَنَا الَّذِي حَمَلْتُ نُوحاً فِي السَّفِينَةِ بِأَمْرِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَخْرَجْتُ يُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي جَاوَزْتُ بِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ الْبَحْرَ بِأَمْرِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَخْرَجْتُ إِبْرَاهِيمَ مِنَ النَّارِ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَجْرَيْتُ أَنْهَارَهَا وَ فَجَّرْتُ عُيُونَهَا وَ غَرَسْتُ أَشْجَارَهَا بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ وَ أَنَا الْمُنَادِي مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ قَدْ سَمِعَهُ الثَّقَلَانِ الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ وَ فَهِمَهُ قَوْم إِنِّي لَأَسْمَعُ كُلَّ قَوْمٍ الْجَبَّارِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ بِلُغَاتِهِمْ وَ أَنَا الْخَضِرُ عَالِمُ مُوسَى وَ أَنَا مُعَلِّمُ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ وَ أَنَا ذُو الْقَرْنَيْنِ وَ أَنَا قُدْرَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ أَنَا مُحَمَّدٌ وَ مُحَمَّدٌ أَنَا وَ أَنَا مِنْ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدٌ مِنِّي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِيَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ إِنَّ مَيِّتَنَا لَمْ يَمُتْ وَ غَائِبَنَا لَمْ يَغِبْ وَ إِنَّ قَتْلَانَا لَنْ يُقْتَلُوا يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ ع أَنَا أَمِيرُ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مِمَّنْ مَضَى وَ مِمَّنْ بَقِيَ وَ أُيِّدْتُ بِرُوحِ الْعَظَمَةِ وَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِيدِ اللَّهِ لَا تُسَمُّونَا أَرْبَاباً وَ قُولُوا فِي فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا مِنْ فَضْلِنَا كُنْهَ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا وَ لَا مِعْشَارَ الْعُشْرِ لِأَنَّا آيَاتُ اللَّهِ وَ دَلَائِلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ وَ خُلَفَاؤُهُ وَ أُمَنَاؤُهُ وَ أَئِمَّتُهُ وَ وَجْهُ اللَّهِ وَ عَيْنُ اللَّهِ وَ لِسَانُ اللَّهِ بِنَا يُعَذِّبُ اللَّهُ عِبَادَهُ وَ بِنَا يُثِيبُ وَ مِنْ بَيْنِ خَلْقِهِ طَهَّرَنَا وَ اخْتَارَنَا وَ اصْطَفَانَا وَ لَوْ قَالَ قَائِلٌ لِمَ وَ كَيْفَ وَ فِيمَ لَكَفَرَ وَ أَشْرَكَ لِأَنَّهُ لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ.[1]
خداوند نازل فرمود که پیامبر ذکر است، قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً، خداوند ذکر را نازل نموده، که این ذکر چیست؟ رَسُولًا خدا پیامبر ذکر است، وجود ایشان ذکر است، رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ إِنِّي أُعْطِيتُ عِلْمَ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا من داده شدم علمی، آن علمی که خدا ائمه و این‌ها می‌دانند، الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا وَ فَصْلَ الْخِطَابِ که این‌ها مختص به خود ایشان است، وَ اسْتُودِعْتُ عِلْمَ الْقُرْآنِ به من ودیعه داده شده علم قرآن، وَ مَا هُوَ كَائِنٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ مُحَمَّدٌ ص أَقَامَ الْحُجَّةَ حُجَّةً لِلنَّاسِ وَ صِرْتُ أَنَا حُجَّةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اللَّهُ لِي مَا لَمْ يَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ خداوند برای من چیزهایی را قرارداد که برای اولین و آخرین نیست، لَا لِنَبِيٍّ مُرْسَلٍ وَ لَا لِمَلَكٍ مُقَرَّبٍ این نبی مرسل پیامبر است، به امیرالمومنین چیزی داده شده است که به احدی داده نشد، استثناء هم نکرده، لَا لِنَبِيٍّ مُرْسَلٍ وَ لَا لِمَلَكٍ مُقَرَّبٍ يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع أَنَا الَّذِي حَمَلْتُ نُوحاً فِي السَّفِينَةِ من نوح را در کشتی حمل کردم اما بِأَمْرِ رَبِّي همه را هم ارتباط به خدا می‌دهد، چون اگر می‌فرمود من این کار را کردم می‌گفتند پس تو رب هستی، نه، بِأَمْرِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَخْرَجْتُ يُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ من یونس را خارج کردم از بطن ماهی، بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي جَاوَزْتُ بِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ الْبَحْرَ من موسی را از دریا گذراندم بِأَمْرِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَخْرَجْتُ إِبْرَاهِيمَ مِنَ النَّارِ بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا الَّذِي أَجْرَيْتُ أَنْهَارَهَا وَ فَجَّرْتُ عُيُونَهَا وَ غَرَسْتُ أَشْجَارَهَا بِإِذْنِ رَبِّي نهرهای زمین را جاری کردم و چشمه‌های زمین را شکافتم، اشجار این‌ها را من غرس کردم، همه این‌ها بِإِذْنِ رَبِّي وَ أَنَا عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ من عذاب روز قیامت هستم، وَ أَنَا الْمُنَادِي مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ من منادی هستم از مکان قریب که قَدْ سَمِعَهُ الثَّقَلَانِ الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ وَ فَهِمَهُ قَوْم یعنی جن و انس صدای من را از قریب خواهند شنید، إِنِّي لَأَسْمَعُ كُلَّ قَوْمٍ الْجَبَّارِينَ وَ الْمُنَافِقِينَ بِلُغَاتِهِمْ من می‌شنوم و می‌شناسم لغات همه جبارین و منافقین را، وَ أَنَا الْخَضِرُ عَالِمُ مُوسَى من خضر بودم عالم موسی، وَ أَنَا مُعَلِّمُ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ وَ أَنَا ذُو الْقَرْنَيْنِ وَ أَنَا قُدْرَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ این تعابیری که امام می‌فرمایند یعنی تمام این‌ها به دعای حضرت و به ارتباط با امیرالمومنین و اهل بیت این‌ها آن مقامات را پیدا کردند و نجات یافتند، که نجات پیدا کردند، يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ أَنَا مُحَمَّدٌ وَ مُحَمَّدٌ أَنَا من محمد هستم و محمد من است، وَ أَنَا مِنْ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدٌ مِنِّي من از محمد هستم و محمد هم از من است، قَالَ اللَّهُ تَعَالَى مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ این مطلبی است که گفته بودیم که دو نور بودند که این دو نور یکی بودند و بعد انشعاب پیدا کردند، يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ إِنَّ مَيِّتَنَا لَمْ يَمُتْ میت ما نمی‌میرد، مرده نیست، وَ غَائِبَنَا لَمْ يَغِبْ غایب ما غایب نیست، وَ إِنَّ قَتْلَانَا لَنْ يُقْتَلُوا کشته‌های ما در واقع قتل بر آن‌هل اتفاق نمی‌افتد و زنده هستند، يَا سَلْمَانُ وَ يَا جُنْدَبُ قَالا لَبَّيْكَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ قَالَ ع أَنَا أَمِيرُ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ من امیر هر مومن و مومنه‌ای هستم، خب امام امیرالمومنین هستند دیگر، مِمَّنْ مَضَى وَ مِمَّنْ بَقِيَ وَ أُيِّدْتُ بِرُوحِ الْعَظَمَةِ من تایید شدم به روح العظمة وَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِيدِ اللَّهِ من عبدی از عبید الله هستم لَا تُسَمُّونَا أَرْبَاباً ما را خدا ندانید، وَ قُولُوا فِي فَضْلِنَا مَا شِئْتُمْ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا لن برای نفی ابد است، هرگز نمی‌رسید مِنْ فَضْلِنَا كُنْهَ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا به کنه و حقیقت آن چیزی که خدا برای ما قرارداد، وَ لَا مِعْشَارَ الْعُشْرِ یعنی معشار یک دهم از مقامات ما را هم نمی‌رسید، لِأَنَّا آيَاتُ اللَّهِ وَ دَلَائِلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ وَ خُلَفَاؤُهُ وَ أُمَنَاؤُهُ وَ أَئِمَّتُهُ وَ وَجْهُ اللَّهِ وَ عَيْنُ اللَّهِ وَ لِسَانُ اللَّهِ بِنَا يُعَذِّبُ اللَّهُ عِبَادَهُ وَ بِنَا يُثِيبُ یعنی به وسیله ما ثواب و عذاب است، وَ مِنْ بَيْنِ خَلْقِهِ طَهَّرَنَا از بین خلق خود ما را پاک کرد وَ اخْتَارَنَا ما را اختیار کرد، وَ اصْطَفَانَا ما را انتخاب کرد، ما مصطفی هستیم، وَ لَوْ قَالَ قَائِلٌ لِمَ وَ كَيْفَ به این جمله دقت کنید، تمام این‌ها فضائل امام بود وَ لَوْ قَالَ قَائِلٌ لِمَ چرا به این مقام رسیدند؟ چه کسی این را گفته، وَ كَيْفَ چگونه است؟ وَ فِيمَ در چه چیزی است؟ و اگر کسی از این چیزها سؤال کند لَكَفَرَ وَ أَشْرَكَ کافر و مشرک است، لِأَنَّهُ لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ برای اینکه خدا سؤال نمی‌شود از کارهایی که می‌کند، کار برای خدا است، وَ هُمْ يُسْأَلُونَ این بشر است که مورد سؤال واقع می‌شود، خدا سؤال نمی‌شود.
خب مقامات اهل بیت خیلی فوق العاده است، حالا یکی دو مورد از این‌ها را من عرض کنم، ابن ابی الحدید دارد که التوسل بحق علی امیرالمومنین، دارد که توسل به امیرالمومنین مفید است، روایت شده از امیرالمومنین که قال سالت ذات یوم رسول الله ان یدعو لی بالمغفره فقال سادعو ثم قام صلی فرفع یده لدعا فتسمعت الیه فسمعته یقول اللهم بحق علی عندک اغفر لعلی فقلت یا رسول الله ما هذا الدعا هل اجد من هو احب الی الله منه لاستشفع له الی الله. من روزی از پیامبر سؤال کردم ان یدعو لی بالمغفره اینکه پیامبر برای من بالمغفره دعا کند، خدا من را بیامرزد، خب اهل بیت برای خود ارتباط با خلق را گناه می‌دانستند، چون آن‌ها دائم التوجه به حق هستند لذا وقتی که توجه به غیر می‌آید خود این را گناه می‌دانند، این یک تعبیری است، یا مثلاً گناهان خلق و شیعیان و امت را گناه خود می‌دانند، چون معصوم از هر خطائی مبرا هستند، چه عمد و چه سهو، فقال سادعو، پیامبر هم جواب داد بسیار خب من برای شما دعا می‌کنم، ثم قام پیامبر صلی فرفع یده لدعا، برای امیرالمومنین دعا کردند، امیرالمومنین می‌فرمایند که فتسمعت الیه، من گوش دادم ببینم پیامبر برای من چه دعایی می‌کند، فسمعته، شنیدم پیامبر در دعایی که برای من می‌کنند این طور عرضه می‌دارند، یقول اللهم بحق علی عندک اغفر لعلی فقلت یا رسول الله ما هذا الدعا این چه دعایی است که برای من کردید؟ پیامبر فرمود هل اجد من هو احب الی الله منه آیا یافتم کسی را که پیش خدا محبوب‌تر از تو باشد، وقتی می‌خواهند خدا را قسم دهند باید به چه کسی قسم دهند، به محبوب او قسم دهند، آیا محبوب‌تر از تو نزد خدا کسی هست که من خدا را به او قسم دهم؟ هل اجد من هو احب الی الله منه لاستشفع له الی الله، برای او طلب شفاعت کنم، مفاتیح الجنان این را ذکر کرده، در بخش باقیات الصالحات، توسل به به محمد(صلی الله علیه و آله) و علی(علیه السلام).
دارد که اللهم انی اسئلک بحق محمد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین ان تغفر لی ذنوبی و تجاوز عن سیاتی و تصلح لی شأنی و ترزقنی خیر الدنیا و الآخرة و تصرف عنی شر الدنیا و الآخرة و ان تفعل ذلک لجمیع المومنین و المومنات برحمتک یا ارحم الراحمین، این هم توسل به پیامبراکرم است.
دارد که یک وقت یک کسی داشت آواز می‌خواند، غنی می‌خواند، یک جوانی، امیرالمومنین رد شد دید او دارد غنی می‌خواند، حضرت به او فرمود جوان اگر قرآن می‌خواندی بهتر نبود؟ عرض کرد یا امیرالمومنین خیلی دوست دارم یک چیزی از قرآن داشتم و آن را می‌خواندم ولی بلد نیستم، حضرت فرمود بیا، در گوش او یک چیزی مخفی گفت، این چیز مخفی که گفت باعث شد که ناگهان حافظ تمام قرآن شود، اگر شنیده باشید یک نفر بود که حافظ قرآن شد، یک پیرمردی بود زمان آقای بروجردی من هم ایشان را دیده بودم، (کربلایی کاظم ساروقی) آقای بروجردی هم فرمود بعضی جاهای قرآن را از او بشنوید چون این قرآن واقعی است، او در بیابان کار می‌کرد، دو نفر بر او وارد می‌شوند و به او اشاره‌ای می‌کنند او هم حافظ کل قرآن می‌شود، من اینجا بودم ایشان را آورده بودند امامزاده علی اکبر، هر جای قرآن را که باز می‌کردند یک صفحه این طرف و آن طرف نمی‌کرد، گفت قرآن نور دارد، بعضی کلمات غیر قرآن را به او نشان می‌دادند می‌گفت این‌ها قرآن نیست، چون نور ندارد، قرآن نور دارد، همه آیات را می‌گفت، تسلط عجیبی بر قرآن داشت، قطعاً آن کسی که بر او وارد شده بود امام زمان بوده، او با عنایت حضرت حافظ قرآن شد، چه کسی این کار را می‌کند؟ چه کسی قدرت دارد که با یک اشاره یک نفر را یک شبه حافظ کل قرآن کند؟ جز امام کسی نمی‌تواند، تسلط ائمه اینگونه است، خیلی چیزها دارند که به ما نرسیده.
یک توسل هم هست که در دشمن بخوانید، صبح چهارشنبه عند
طلوع الشمس چهل و یک مرتبه آن را بخواند، بسم الله الرحمن الرحیم بفضل بسم الله
الرحمن الرحیم ببرکة بسم الله الرحمن الرحیم یا ابالغیث اغثنی ناد علی مظهر
العجائب تجده عونا لک فی النوائب کل هم و غم سینجلی بولایتک یا علی یا علی یا علی،
سه مرتبه اشاره به در خانه بکنید، چهل و یکبار برای دفع دشمن بعد از طلوع فجر، نه
نزدیم آفتاب، بعد نماز و بعد طلوع فجر این را بخوانید و به در اشاره کنید، به این
دشمن دفع می‌شود، برای اینکه دشمن از این در وارد نشود و در به روی دشمن بسته شود.
[1]. بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج26، ص5، باب 14 نادر في معرفتهم صلوات الله عليهم بالنورانية و فيه ذكر جمل من فضائلهم ع