بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و العاقبة لأهل التقوی و الیقین و الصلواة و السلام علی أشرف الأنبیاء و المرسلین حبیب إله العالمین أباالقاسم محمد.

روایت را تا آنجایی بیان کردیم که بنا شد جابر با امام باقر(علیه السلام) به مسجد بیایند و قدرت خدا را امام به جابر نشان دهد، می‌گوید من به امام باقر(علیه السلام) گفتم برای چه این کار را انجام می‌دهید؟ امام فرمود که دیروز نزد پدرم امام سجاد(علیه السلام) حاضر نبودی که شیعیان آمدند و شکایت کردند به ایشان که ناصبی‌ها قدریه و دیگران شیعیان را اذیت و آزار می‌کنند، گفتم بله بودم، امام فرمود:

قَالَ فَإِنِّي أُرْعِبُهُمْ وَ كُنْتُ أُحِبُّ أَنْ يَهْلِكَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ وَ يُطَهِّرَ اللَّهُ مِنْهُمُ الْبِلَادَ وَ يُرِيحَ الْعِبَادَ قُلْتُ يَا سَيِّدِي فَكَيْفَ تُرْعِبُهُمْ وَ هُمْ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ يُحْصَوْا قَالَ امْضِ بِنَا إِلَى الْمَسْجِدِ لِأُرِيَكَ قُدْرَةَ اللَّهِ تَعَالَى قَالَ جَابِرٌ فَمَضَيْتُ مَعَهُ إِلَى الْمَسْجِدِ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ وَضَعَ خَدَّهُ فِي التُّرَابِ وَ كَلَّمَ بِكَلِمَاتٍ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ أَخْرَجَ مِنْ كُمِّهِ خَيْطاً دَقِيقاً يَفُوحُ مِنْهُ رَائِحَةُ الْمِسْكِ وَ كَان أَدَقَّ فِي الْمَنْظَرِ مِنْ خَيْطِ الْمَخِيطِ ثُمَّ قَالَ خُذْ إِلَيْكَ طَرَفَ الْخَيْطِ وَ امْشِ رُوَيْداً وَ إِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ أَنْ تُحَرِّكَهُ قَالَ فَأَخَذْتُ طَرَفَ الْخَيْطِ وَ مَشَيْتُ رُوَيْداً فَقَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قِفْ يَا جَابِرُ فَوَقَفْتُ فَحَرَّكَ الْخَيْطَ تَحْرِيكاً لَيِّناً فَمَا ظَنَنْتُ أَنَّهُ حَرَّكَهُ مِنْ لِينِهِ ثُمَّ قَالَ نَاوِلْنِي طَرَفَ الْخَيْطِ قَالَ فَنَاوَلْتُهُ فَقُلْتُ مَا فَعَلْتَ بِهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ وَيْحَكَ اخْرُجْ إِلَى النَّاسِ وَ انْظُرْ مَا حَالُهُمْ قَالَ فَخَرَجْتُ مِنَ الْمَسْجِدِ فَإِذَا صِيَاحٌ وَ وَلْوَلَةٌ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ وَ زَاوِيَةٍ وَ إِذَا زَلْزَلَةٌ وَ هَدَّةٌ وَ رَجْفَةٌ وَ إِذَا الْهَدَّةُ أَخْرَبَتْ عَامَّةَ دُورِ الْمَدِينَةِ وَ هَلَكَ تَحْتَهَا أَكْثَرُ مِنْ ثَلَاثِينَ أَلْفَ رَجُلٍ وَ امْرَأَةٍ وَ إِذَا بِخَلْقٍ يَخْرُجُونَ مِنَ السِّكَكِ لَهُمْ بُكَاءٌ وَ عَوِيلٌ وَ ضَوْضَاةٌ وَ رَنَّةٌ شَدِيدَةٌ وَ هُمْ يَقُولُونَ‏ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏ قَدْ قَامَتِ السَّاعَةُ وَ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ وَ هَلَكَ النَّاسُ وَ آخَرُونَ يَقُولُونَ الزَّلْزَلَةُ وَ الْهَدَّةُ وَ آخَرُونَ يَقُولُونَ الرَّجْفَةُ وَ الْقِيَامَةُ هَلَكَ فِيهَا عَامَّةُ النَّاسِ وَ إِذَا أُنَاسٌ قَدْ أَقْبَلُوا يَبْكُونَ يُرِيدُونَ الْمَسْجِدَ وَ بَعْضُهُمْ يَقُولُونَ لِبَعْضٍ كَيْفَ لَا يُخْسَفُ بِنَا وَ قَدْ تَرَكْنَا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ ظَهَرَ الْفِسْقُ وَ الْفُجُورُ وَ كَثُرَ الزِّنَا وَ الرِّبَا وَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ اللِّوَاطَةُ وَ اللَّهِ لَيَنْزِلَنَّ بِنَا مَا هُوَ أَشَدُّ مِنْ ذَلِكَ وَ أَعْظَمُ أَوْ نُصْلِحَ أَنْفُسَنَا قَالَ جَابِرٌ فَبَقِيتُ مُتَحَيِّراً أَنْظُرُ إِلَى النَّاسِ يَبْكُونَ وَ يَصِيحُونَ وَ يُوَلْوِلُونَ وَ يَغْدُونَ زُمَراً إِلَى الْمَسْجِدِ فَرَحِمْتُهُمْ حَتَّى وَ اللَّهِ بَكَيْتُ لِبُكَائِهِمْ وَ إِذَا لَا يَدْرُونَ مِنْ أَيْنَ أُتُوا وَ أُخِذُوا فَانْصَرَفْتُ إِلَى الْإِمَامِ الْبَاقِرِ ع وَ قَدِ اجْتَمَعَ النَّاسُ لَهُ وَ هُمْ يَقُولُونَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَرَى مَا نَزَلَ بِنَا بِحَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَدْ هَلَكَ النَّاسُ وَ مَاتُوا فَادْعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَنَا فَقَالَ لَهُمْ افْزَعُوا إِلَى الصَّلَاةِ وَ الصَّدَقَةِ وَ الدُّعَاءِ ثُمَّ سَأَلَنِي فَقَالَ يَا جَابِرُ مَا حَالُ النَّاسفَقُلْتُ يَا سَيِّدِي لَا تَسْأَلْ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ خَرِبَتِ الدُّورُ وَ الْقُصُورُ وَ هَلَكَ النَّاسُ وَ رَأَيْتُهُمْ بِغَيْرِ رَحْمَةٍ فَرَحِمْتُهُمْ فَقَال لَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ أَبَداً أَمَا إِنَّهُ قَدْ بَقِيَ عَلَيْكَ بَقِيَّةٌ لَوْ لَا ذَلِكَ مَا رَحِمْتَ أَعْدَاءَنَا وَ أَعْدَاءَ أَوْلِيَائِنَا ثُمَّ قَالَ ع سُحْقاً سُحْقاً بُعْداً بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‏ وَ اللَّهِ لَوْ حَرَّكْتُ الْخَيْطَ أَدْنَى تَحْرِيكَةٍ لَهَلَكُوا أَجْمَعِينَ وَ جَعَلَ أَعْلَاهَا أَسْفَلَهَا وَ لَمْ يَبْقَ دَارٌ وَ لَا قَصْرٌ وَ لَكِنْ أَمَرَنِي سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ أَنْ لَا أُحَرِّكَهُ شَدِيداً ثُمَّ صَعِدَ الْمَنَارَةَ وَ النَّاسُ لَا يَرَوْنَهُ فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ أَلَا أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ فَظَنَّ النَّاسُ أَنَّهُ صَوْتٌ مِنَ السَّمَاءِ فَخَرُّوا لِوُجُوهِهِمْ وَ طَارَتْ أَفْئِدَتُهُمْ وَ هُمْ يَقُولُونَ فِي سُجُودِهِمْ الْأَمَانَ الْأَمَانَ فَإِذَا هُمْ‏ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِ‏ وَ لَا يَرَوْنَ الشَّخْصَ ثُمَّ أَشَارَ بِيَدِهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَنَا أَرَاهُ وَ النَّاسُ لَا يَرَوْنَهُ فَزَلْزَلَتِ الْمَدِينَةُ أَيْضاً زَلْزَلَةً خَفِيفَةً لَيْسَتْ كَالْأُولَى وَ تَهَدَّمَتْ فِيهَا دُورَةٌ كَثِيرَةٌ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ‏ ثُمَّ تَلَا بَعْدَ مَا نَزَلَ‏ فَلَمَّا جاءَ أَمْرُنا جَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ‏ حِجارَةً مِنْ طِينٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ‏ وَ تَلَا ع‏ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ أَتاهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ‏ قَالَ وَ خَرَجَتِ الْمُخَدَّرَاتُ فِي الزَّلْزَلَةِ الثَّانِيَةِ مِنْ خُدُورِهِنَّ مُكَشَّفَاتِ الرُّءُوسِ وَ إِذَا الْأَطْفَالُ يَبْكُونَ وَ يَصْرُخُونَ فَلَا يَلْتَفِتُ أَحَدٌ فَلَمَّا بَصُرَ الْبَاقِرُ ع ضَرَبَ بِيَدِهِ إِلَى الْخَيْطِ فَجَمَعَهُ فِي كَفِّهِ فَسَكَنَتِ الزَّلْزَلَةُ ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِي وَ النَّاسُ لَا يَرَوْنَهُ وَ خَرَجْنَا مِنَ الْمَسْجِدِ فَإِذَا قَوْمٌ قَدِ اجْتَمَعُوا إِلَى بَابِ حَانُوتِ الْحَدَّادِ وَ هُمْ خَلْقٌ كَثِيرٌ يَقُولُونَ مَا سَمِعْتُمْ فِي مِثْلِ هَذَا الْمَدَرَةِ مِن‏ الْهِمَّةِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ بَلَى لَهَمْهَمَةٌ كَثِيرَةٌ وَ قَالَ آخَرُونَ بَلْ وَ اللَّهِ صَوْتٌ وَ كَلَامٌ وَ صِيَاحٌ كَثِيرٌ وَ لَكُنَّا وَ اللَّهِ لَمْ نَقِفْ عَلَى الْكَلَامِ قَالَ جَابِرٌ فَنَظَرَ الْبَاقِرُ ع إِلَى قِصَّتِهِمْ ثُمَّ قَالَ يَا جَابِرُ دَأْبُنَا وَ دَأْبُهُمْ إِذَا بَطِرُوا وَ أَشِرُوا وَ تَمَرَّدُوا وَ بَغَوْا أَرْعَبْنَاهُمْ وَ خَوَّفْنَاهُمْ فَإِذَا ارْتَدَعُوا وَ إِلَّا أَذِنَ اللَّهُ فِي خَسْفِهِم.[1] ‏

امام فرمود من با این کار یک رعبی در آن‌ها ایجاد می‌کنم وَ كُنْتُ أُحِبُّ أَنْ يَهْلِكَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ دوست دارم که یک طائفه‌ای هم هلاک شوند که دیگران عبرت بگیرند وَ يُطَهِّرَ اللَّهُ مِنْهُمُ الْبِلَادَ خداوند بلاد را از آدم‌های ناجور پاک کند، وَ يُرِيحَ الْعِبَادَ بندگان و شیعیان راحت شوند، قُلْتُ يَا سَيِّدِي فَكَيْفَ تُرْعِبُهُمْ وَ هُمْ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ يُحْصَوْا شما چطور می‌خواهید به این‌ها رعب بدهید در حالیکه این‌ها بیشتر از این هستند که احصاء شوند، تعداد این‌ها زیاد است، قَالَ امْضِ بِنَا إِلَى الْمَسْجِدِ بیا برویم بسوی مسجد لِأُرِيَكَ قُدْرَةَ اللَّهِ تَعَالَى تا قدرت خدا را به تو نشان دهم، این مطلب را گفته بودیم، جابر گفت قَالَ جَابِرٌ فَمَضَيْتُ مَعَهُ إِلَى الْمَسْجِدِ با امام به مسجد رفتم فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ امام دو رکعت نماز خواند، ثُمَّ وَضَعَ خَدَّهُ فِي التُّرَابِ صورت به خاک گذاشت وَ كَلَّمَ بِكَلِمَاتٍ سپس کلماتی را بیان کردند ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ أَخْرَجَ مِنْ كُمِّهِ خَيْطاً دَقِيقاً از آستین خود نخ بسیار باریکی را خارج کرد يَفُوحُ مِنْهُ رَائِحَةُ الْمِسْكِ از آن بو و رائحه مشک شنیده می‌شد وَ كَان أَدَقَّ فِي الْمَنْظَرِ مِنْ خَيْطِ الْمَخِيطِ از نخ سوزن باریک‌تر بود، ثُمَّ قَالَ خُذْ إِلَيْكَ طَرَفَ الْخَيْطِ امام به من فرمود یک طرف خیط را تو بگیر وَ امْشِ رُوَيْداً یک مقدار برو عقب وَ إِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ أَنْ تُحَرِّكَهُ مبادا آن را حرکت بدهی، آرام آن را بگیر و عقب برو، قَالَ فَأَخَذْتُ طَرَفَ الْخَيْطِ وَ مَشَيْتُ رُوَيْداً گرفتم و کمی عقب رفتم فَقَالَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قِفْ يَا جَابِرُ امام فرمود بایست فَوَقَفْتُ فَحَرَّكَ الْخَيْطَ تَحْرِيكاً لَيِّناً من ایستادم و امام یک حرکت نرمی به آن داد فَمَا ظَنَنْتُ أَنَّهُ حَرَّكَهُ مِنْ لِينِهِ از بس این حرکت آرام بود من متوجه حرکت نشدم، ثُمَّ قَالَ نَاوِلْنِي طَرَفَ الْخَيْطِ امام فرمود بیا و طرف خیط را به من بده، قَالَ فَنَاوَلْتُهُ دادم به امام، فَقُلْتُ مَا فَعَلْتَ بِهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ پرسیدم که چه کار کردید، قَالَ وَيْحَكَ اخْرُجْ إِلَى النَّاسِ وَ انْظُرْ مَا حَالُهُمْ برو بیرون و ببین چه خبر است، قَالَ فَخَرَجْتُ مِنَ الْمَسْجِدِ فَإِذَا صِيَاحٌ وَ وَلْوَلَةٌ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ وَ زَاوِيَةٍ بیرون رفتم دیدم از هر گوشه و کناری سروصدا و ناله بلند است، وَ إِذَا زَلْزَلَةٌ دیدم زلزله می‌‌آید وَ هَدَّةٌ وَ رَجْفَةٌ می‌لرزد و فرو می‌رود زمین، وَ إِذَا الْهَدَّةُ أَخْرَبَتْ عَامَّةَ دُورِ الْمَدِينَةِ وَ هَلَكَ تَحْتَهَا أَكْثَرُ مِنْ ثَلَاثِينَ أَلْفَ رَجُلٍ وَ امْرَأَةٍ خانه‌های مردم در مدینه خراب شده و بیش از 30 هزار نفر زیر آوار رفتند، وَ إِذَا بِخَلْقٍ يَخْرُجُونَ دیدم عده‌ای بعضی از خانه‌ها و کوچه‌ها بیرون می‌آیند مِنَ السِّكَكِ لَهُمْ بُكَاءٌ وَ عَوِيلٌ وَ ضَوْضَاةٌ در حالیکه گریه و ناله و سروصدا دارند وَ رَنَّةٌ شَدِيدَةٌ وَ هُمْ يَقُولُونَ‏ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ قَدْ قَامَتِ السَّاعَةُ وَ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ وَ هَلَكَ النَّاسُ یک عده این طور می‌گفتند وَ آخَرُونَ يَقُولُونَ الزَّلْزَلَةُ وَ الْهَدَّةُ وَ آخَرُونَ يَقُولُونَ الرَّجْفَةُ وَ الْقِيَامَةُ هَلَكَ فِيهَا عَامَّةُ النَّاسِ و مردم در آن وضعیت این مطالب را می‌گفتند وَ إِذَا أُنَاسٌ قَدْ أَقْبَلُوا دیدم که یک عده‌ای ‏ يَبْكُونَ يُرِيدُونَ الْمَسْجِدَ در حالیکه گریه می‌کنند بسوی مسجد می‌آیند وَ بَعْضُهُمْ يَقُولُونَ لِبَعْضٍ بعصی به بعض دیگر می‌گفتند كَيْفَ لَا يُخْسَفُ بِنَا چرا ما در زمین فرو نرفتیم وَ قَدْ تَرَكْنَا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ در حالیکه ما امر به معروف و نهی از منکر را ترک کردیم، و بعد هم عده‌ای از گناهان را ذکر کردند تا اینجا که وَ اللَّهِ لَيَنْزِلَنَّ بِنَا مَا هُوَ أَشَدُّ مِنْ ذَلِكَ گفتند قسم به خدا بدتر از این خواهد آمد وَ أَعْظَمُ أَوْ نُصْلِحَ أَنْفُسَنَا مگر اینکه خود را اصلاح کنیم، قَالَ جَابِرٌ فَبَقِيتُ مُتَحَيِّراً جابر می‌گوید من متحیر بودم أَنْظُرُ إِلَى النَّاسِ نظر به مردم می‌کردم دیدم که گریه می‌کنند، صیحه می‌زنند، ولوله می‌کنند، وَ يَغْدُونَ زُمَراً إِلَى الْمَسْجِدِ صبح کردند جماعت زیادی در مسجد، وقتی این حالات مردم را دیدم فَرَحِمْتُهُمْ به حال مردم ترحم کردم، حَتَّى وَ اللَّهِ بَكَيْتُ لِبُكَائِهِمْ از بس مردم گریه می‌کردند من هم گریه کردم وَ إِذَا لَا يَدْرُونَ اما مردم نمی‌دانستند که مِنْ أَيْنَ أُتُوا وَ أُخِذُوا این از کجا واقع شده، نمی‌دانستند که امام باقر آن نخ را تکان داده و این اتفاقات افتاده، فَانْصَرَفْتُ إِلَى الْإِمَامِ الْبَاقِرِ ع من آمدم نزد امام باقر(علیه السلام) چون حضرت فرمود برو بیرون ببین چه خبر است، رفتم دیدم چه خبر است، بعد برگشتم نزد امام باقر(علیه السلام) وَ قَدِ اجْتَمَعَ النَّاسُ لَهُ دیدم مردم آمدند خدمت امام باقر(علیه السلام) وَ هُمْ يَقُولُونَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَرَى مَا نَزَلَ بِنَا بِحَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَدْ هَلَكَ النَّاسُ وَ مَاتُوا فَادْعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَنَا مردم هلاک شدند و مردند پس برای مردم دعا کنید فَقَالَ لَهُمْ افْزَعُوا إِلَى الصَّلَاةِ وَ الصَّدَقَةِ وَ الدُّعَاءِ امام فرمودند بروید نماز بخوانید، صدقه بدهید، و دعا کنید، ثُمَّ سَأَلَنِي فَقَالَ امام از من سؤال کرد يَا جَابِرُ مَا حَالُ النَّاس حال مردم بیرون چگونه بود؟ فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي لَا تَسْأَلْ سؤال نکنید که حال آن‌ها چگونه بود يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ خَرِبَتِ الدُّورُ وَ الْقُصُورُ خانه‌ها و قصرها خراب شدند وَ هَلَكَ النَّاسُ مردم هلاک شدند وَ رَأَيْتُهُمْ بِغَيْرِ رَحْمَةٍ فَرَحِمْتُهُمْ هیچ کس به این‌ها رحم نمی‌کرد و دل من برای این‌ها سوخت، فَقَال لَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ امام فرمود خدا رحمت نکند این‌ها را، یعنی این‌هایی که امیرالمومنین را خانه نشین کردند و شیعیان را آزار می‌رساندند، می‌کشتند و این‌ها فَقَال لَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ أَبَداً أَمَا إِنَّهُ قَدْ بَقِيَ عَلَيْكَ بَقِيَّةٌ امام فرمود که آگاه باش هنوز تمام نشده و بقیه دارد لَوْ لَا ذَلِكَ مَا رَحِمْتَ أَعْدَاءَنَا اگر این نبود من نمی‌گذاشتم که کسی باقی باشد، مَا رَحِمْتَ أَعْدَاءَنَا وَ أَعْدَاءَ أَوْلِيَائِنَا باقی نمی‌گذاشتم اعداء ما اهل بیت و اعداء شیعیان را، ثُمَّ قَالَ ع سُحْقاً سُحْقاً بُعْداً بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ این را امام فرمود بعد فرمود وَ اللَّهِ لَوْ حَرَّكْتُ الْخَيْطَ أَدْنَى تَحْرِيكَةٍ لَهَلَكُوا أَجْمَعِينَ اگر ادنی حرکت می‌دادم همه هلاک می‌شدند وَ جَعَلَ أَعْلَاهَا أَسْفَلَهَا همه زیرورو می‌شدند وَ لَمْ يَبْقَ دَارٌ وَ لَا قَصْرٌ هیچ چیزی باقی نمی‌ماند وَ لَكِنْ أَمَرَنِي سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ لکن سید و مولای من به من امر کرد، منظور پدرش امام سجاد(علیه السلام) است، أَنْ لَا أُحَرِّكَهُ شَدِيداً من حرکت شدید ندهم، و إلا اگر حرکت شدید می‌دادم چیزی باقی نمی‌ماند، ثُمَّ صَعِدَ الْمَنَارَةَ حضرت رفت روی منارة وَ النَّاسُ لَا يَرَوْنَهُ مردم نمی‌دیدند فَنَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ مثل اذان که گفته می‌شد حضرت با صدای بلند فرمود أَلَا أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ای گمراهان و ای دروغگوها فَظَنَّ النَّاسُ أَنَّهُ صَوْتٌ مِنَ السَّمَاءِ مردم خیال کردند این صدای آسمانی است، چون کسی را ندیدند، فَخَرُّوا لِوُجُوهِهِمْ با صورت روی خاک افتادند وَ طَارَتْ أَفْئِدَتُهُمْ  دلها و قلب‌های آن‌ها طیران کرد، و مضطرب شدند وَ هُمْ يَقُولُونَ فِي سُجُودِهِمْ الْأَمَانَ الْأَمَانَ سر بر خاک گذاشتند و گفتند الْأَمَانَ الْأَمَانَ فَإِذَا هُمْ‏ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِ‏ وَ لَا يَرَوْنَ الشَّخْصَ این صیحه را می‌شنیدند اما شخص را نمی‌دیدند ثُمَّ أَشَارَ بِيَدِهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَنَا أَرَاهُ وَ النَّاسُ لَا يَرَوْنَهُ بعد امام باقر(علیه السلام) با دست اشاره کردند، جابر می‌گوید من امام را می‌دیدم اما مردم ایشان را نمی‌دیدند، فَزَلْزَلَتِ الْمَدِينَةُ أَيْضاً دوباره مدینه شروع کرد به لرزیدن زَلْزَلَةً خَفِيفَةً اما این زلزله خفیف بود، لَيْسَتْ كَالْأُولَى وَ تَهَدَّمَتْ فِيهَا دُورَةٌ كَثِيرَةٌ در اینجا هم خانه‌های زیادی خراب شد ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآيَةَ امام این آیه را تلاوت کردند ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِبَغْيِهِمْ‏  ما جزا دادیم ثُمَّ تَلَا بَعْدَ مَا نَزَلَ‏ فَلَمَّا جاءَ أَمْرُنا جَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ‏ حِجارَةً مِنْ طِينٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ‏ وَ تَلَا ع‏ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ أَتاهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ‏ قَالَ وَ خَرَجَتِ الْمُخَدَّرَاتُ بعد دیدیم که زن‌ها از خانه‌ها و کوچه‌ها بیرون آمدند که فِي الزَّلْزَلَةِ الثَّانِيَةِ مِنْ خُدُورِهِنَّ مُكَشَّفَاتِ الرُّءُوسِ همه بدون چادر و حجاب، وَ إِذَا الْأَطْفَالُ يَبْكُونَ بچه‌ها گریه می‌کردند وَ يَصْرُخُونَ فَلَا يَلْتَفِتُ أَحَدٌ کسی به بچه‌ها اعتنا نمی‌کرد، فَلَمَّا بَصُرَ الْبَاقِرُ ع ضَرَبَ بِيَدِهِ إِلَى الْخَيْطِ فَجَمَعَهُ فِي كَفِّهِ فَسَكَنَتِ الزَّلْزَلَةُ زلزله ساکت شد، ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِي امام دست من را گرفت وَ النَّاسُ لَا يَرَوْنَهُ مردم امام را نمی‌دیدند وَ خَرَجْنَا مِنَ الْمَسْجِدِ فَإِذَا قَوْمٌ قَدِ اجْتَمَعُوا إِلَى بَابِ حَانُوتِ الْحَدَّادِ وَ هُمْ خَلْقٌ كَثِيرٌ يَقُولُونَ مَا سَمِعْتُمْ فِي مِثْلِ هَذَا الْمَدَرَةِ مِن‏ الْهِمَّةِ و می‌گفتند که ما نظیر این صدا را بالای مناره نشنیده‌ایم فَقَالَ بَعْضُهُمْ بَلَى لَهَمْهَمَةٌ كَثِيرَةٌ وَ قَالَ آخَرُونَ بَلْ وَ اللَّهِ صَوْتٌ وَ كَلَامٌ وَ صِيَاحٌ كَثِيرٌ وَ لَكُنَّا وَ اللَّهِ لَمْ نَقِفْ عَلَى الْكَلَامِ قَالَ جَابِرٌ فَنَظَرَ الْبَاقِرُ ع إِلَى قِصَّتِهِمْ ثُمَّ قَالَ يَا جَابِرُ دَأْبُنَا وَ دَأْبُهُمْ إِذَا بَطِرُوا وَ أَشِرُوا وَ تَمَرَّدُوا وَ بَغَوْا أَرْعَبْنَاهُمْ امام فرمود جابر دعب ما این است که شریر شدن، طغیان کردن، تمرد کردن، ظلم کردن وَ بَغَوْا أَرْعَبْنَاهُمْ وَ خَوَّفْنَاهُمْ می‌ترسانیم آن‌ها را فَإِذَا ارْتَدَعُوا اگر برگشتند و توبه کردند که فهو مطلب، وَ إِلَّا أَذِنَ اللَّهُ فِي خَسْفِهِم خدا اذن می‌دهد در اینکه ما آن‌ها را فرو ببریم.

در بین کاغذهای خود یک چیزی دیدم گفتم این را هم بگویم خوب است، عن النبی(صلی الله علیه و آله) لَمَّا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ‏ يُنْزِلَ‏ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ‏ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ شَهِدَ اللَّهَ وَ قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ‏ إِلَى قَوْلِهِ‏ بِغَيْرِ حِسابٍ‏ تَعَلَّقْنَ بِالْعَرْشِ لَيْسَ بَيْنَهُنَّ وَ بَيْنَ اللَّهِ حِجَابٌ فَقُلْنَ يَا رَبِّ تُهْبِطُنَا إِلَى دَارِ الذُّنُوبِ وَ إِلَى مَنْ يَعْصِيكَ وَ نَحْنُ مُتَعَلِّقَاتٌ بِالطَّهُورِ وَ الْقُدْسِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي مَا مِنْ عَبْدٍ قَرَأَكُنَّ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ إِلَّا أَسْكَنْتُهُ حَظِيرَةَ الْقُدْسِ عَلَى مَا كَانَ فِيهِ وَ إِلَّا نَظَرْتُ إِلَيْهِ بِعَيْنِيَ الْمَكْنُونَةِ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ نَظْرَةً وَ إِلَّا قَضَيْتُ لَهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ حَاجَةً أَدْنَاهَا الْمَغْفِرَةُ وَ إِلَّا أَعَذْتُهُ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ وَ نَصَرْتُهُ عَلَيْهِ وَ لَا يَمْنَعُهُ مِنْ دُخُولِ الْجَنَّةِ إِلَّا الْمَوْتُ.[2]

این آیات که خواست نازل شود این‌ها ‏ تَعَلَّقْنَ بِالْعَرْشِ چسبیدند به عرش لَيْسَ بَيْنَهُنَّ وَ بَيْنَ اللَّهِ حِجَابٌ بین این آیات و خدا حجابی نبود، فَقُلْنَ يَا رَبِّ عرض کردند يَا رَبِّ تُهْبِطُنَا إِلَى دَارِ الذُّنُوبِ ما را به دنیا دار گناه می‌فرستی، وَ إِلَى مَنْ يَعْصِيكَ و بسوی کسانی که معصیت می‌کنند، وَ نَحْنُ مُتَعَلِّقَاتٌ بِالطَّهُورِ وَ الْقُدْسِ ما تعلق به عالم طهر و قدس داریم، فَقَالَ سُبْحَانَهُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي مَا مِنْ عَبْدٍ قَرَأَكُنَّ خداوند فرمود نیست عبدی که شما را قرائت کند فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ دنبال نماز إِلَّا أَسْكَنْتُهُ حَظِيرَةَ الْقُدْسِ إلا اینکه او را در حظیرة القدس ساکن می‌کنم، عَلَى مَا كَانَ فِيهِ با هر گناهی که دارد، إلا در ادامه مطلب به همان إلا اول برمی‌گردد یعنی حضرت فرمود مَا مِنْ عَبْدٍ قَرَأَكُنَّ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ إلا اسکنة إلا نظرت و ما بقی، وَ إِلَّا نَظَرْتُ إِلَيْهِ بِعَيْنِيَ الْمَكْنُونَةِ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ نَظْرَةً در هر روز 70 نظر رحمت به او خواهم کرد، سوم وَ إِلَّا قَضَيْتُ لَهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ حَاجَةً أَدْنَاهَا الْمَغْفِرَةُ در هر روز 70 حاجت، چهارم وَ إِلَّا أَعَذْتُهُ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ وَ نَصَرْتُهُ عَلَيْهِ یعنی پناه می‌دهم او را از هر دشمن و بر آن دشمن او را یاری می‌کنم، کسانی که شب خواب بد می‌بینند این را بخوانند اثر دارد، پنجم وَ لَا يَمْنَعُهُ مِنْ دُخُولِ الْجَنَّةِ إِلَّا الْمَوْتُ منع نمی‌کند او را از دخول در بهشت إلا مرگ. 

[1]. بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج‏26، ص9، باب 14 نادر في معرفتهم صلوات الله عليهم بالنورانية و فيه ذكر جمل من فضائلهم ع

[2]. بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج‏89، ص261، باب 29 فضل سورة الفاتحة و تفسيرها و فضل البسملة و تفسيرها و كونها جزءا من الفاتحة و من كل سورة و فيه فضل المعوذتين أيضا